Το μειονέκτημα του κατακερματισμένου κλήρου που παρουσιάζει η ελληνική γεωργία, το οποίο ευθύνεται για τη συγκέντρωση μικρών ποσοτήτων παραγόμενων προϊόντων, έρχεται δυναμικά να εξισορροπήσει η οργάνωση ομάδων παραγωγών.
Η πλαισίωση τους δε με εξειδικευμένα τμήματα γεωπονικού ενδιαφέροντος που θα συνδέονται μεταξύ τους οργανωτικά και θα δομούν με τεχνολογικά και επιστημονικά πρότυπα τις ομάδες, θα ενδυναμώσει κοινωνικά και οικονομικά την αγροτική κοινωνία και θα ενισχύσει την διαπραγματευτική δύναμη των ομάδων και των οργανώσεών τους.
Όμως για να λειτουργήσει “ η δύναμις εν τη ενώσει’’ θα πρέπει να ερευνηθούν οι διαθέσιμοι προς ανάπτυξη πόροι της τοπικής κοινωνία όπου δραστηριοποιούνται οι ομάδες, η τυχόν ομοιογένεια ή ετερογένεια από πλευράς ενδιαφερόντων και στόχων μεταξύ των μελών των ομάδων, καθώς και ο τρόπος λήψης των αποφάσεων σε θέματα που αφορούν τη συνολική λειτουργία της ομάδας.
Στο παρελθόν η εμπειρία έδειξε πως πολλοί συνεταιρισμοί είχαν υποπέσει σε διαχειριστικά σφάλματα και σε συγκρούσεις συμφερόντων μεταξύ μικρών και επιχειρηματιών γεωργών, γεγονός που αποθάρρυνε την μετέπειτα συμμετοχή του αγροτικού πληθυσμού σε οργανώσεις.
Η σημερινή κρίση όμως δεν αφήνει πολλές επιλογές. Η παρέμβαση της στο δομικό επίπεδο της κοινωνίας μπορεί να επιφέρει είτε εκτεταμένη αποξένωση, είτε ευνοϊκό δημιουργικό συνασπισμό.
Η ίδρυση ομάδων παραγωγών καλείται επομένως να πάρει θέση ανάμεσα στις δυο αυτές προσεγγίσεις και να οδηγήσει τα μέλη της με θετικό σκεπτικισμό στην αλλαγή και στην πρόοδο, υπό την καθοδήγηση γεωτεχνικών ειδικών σε θέματα αγροτικής κοινοτικής ανάπτυξης.
Πηγή: http//www.eudokimo.com